rotatiflerin kökünü kaşıyorum,sınırlara dayanmış alet edavat,ufuk çizgisi kör bir nokta,
bu kulaklara göre ağız değilim,bayramlık rahimlerde bir iki cümle söküğü,baygın bakışlı dişilerin ironik bir boşalmayala zengin kafiyede yatıya kalması
koyun koyuna,meleşerek,
tanrım beni insana çevirdin,bak saçmalayamıyorum bile

devrik cümleleri seviyorum,çay içmeyi de.
arızalıyım hayata,dölsüz bir fiil çekimiyim yani,
ilgisizim,reflekslerim züppe,konvansiyonel bir cehalet müsfeddesiyim,ilkelim hatt-ı zatında.
içine eski türkçe kusulmuş bir paragrafın girişinde öleceğim,biliyorum

tarantula zehirinden zemzem,epik voltalardan yorgun düşen bünyeler için kızarmış ekmeğe siyanür,acıları ince gösteren,degajesinden sabahın ayıp yerlerine kadar hunharca giydirilen orta çağ karanlığı,global tekerlemelerin dilde bıraktığı kuruluğa işemek suretiyle kozmik bir tepkime için evrensel bir katalizör,erotik meyve sepeti halisülasyonunda orgazm arkadaşı mevsimlik sebzeler ve cebirsel bir zorlamanın kaotiği,ironik yanı hipotenusun en uzun kenarından,pisagorun çıktığı yere kadar bahar bahçe..

dili çatallı bir kendinden korkmuşlukla yaşıyorum mezarımda,bilimsel olmayan,hallice konvansiyonel,yunus'un dergâha taşıdığı odun kadar doğru olmasada eşşeğin hoşaf yorumundaki ikna kabiliyeti sünnet edilmiş çıkışındaki yokuşa paralanmış ciğerin alveolu kadar da telef değil..
ortalamanın civarlarında kendime kulp takıyorum yane..

bir cinnet aritmetiğinden en ileri savrulmuş küfürleri, gecenin çatısına asan darağacı kandırmacalı yüzeysel düzeysizlikler, dizboyu kararında seviyesizliklerle dövüşüyordu en haksız cinayetlerde, kan çanaklarından uyku içerken gözler, yatakları ağırlıyordu ergonomik bedenler ceninlerle ve bir orgazma yıkılıyordu bütün yıkanmışlıklar...