ne umdugumu bildigin sandiğim bir kadın çizdim hayalime..hayatın derin perdelerinde aradıgım aralıklardan geldin kondum elime. bırakamdıgım nefeslerde tuttum seni içimde...
seffaftı bakışım resmine aglarken..her dakikamı köle ediyorum gül tenine şimdi..adıyorum günlerin sıcagını ve sogugunu bir gülüşüne..senleyken bile seni özleyen bir yürekle seviyorum seni..

Yırtık Kalem....

eskiler bilir ben yalnızca yazdıgımda sevdigimde susarım..kimse bilmez yazarken en cok konuşurum..kalemimin her harfine yüklediğim anlamlar seni kıskanırken ben düşlerde bogula bogula hıçkırıyorum sana..doldurulmamış tüm hayaller senin için bekliyor içimde.. sonraları düşünemeden yürüdüğüm yollara adını kazırken sessiz bakışlardan parmaklarıma dökülen her hece yine seni aratır..soldurdugum yaprakların çizgilerinde yasattıgım bir sen varken ..şimdilerde kimseye seslenemedigim titrek nefesimle bekliyorum seni..

elimde kalemim önümde bombos bi sayfa ve yanımda sen yoksun olmanıda istermidim bilmiyorum...ellerine dokunup gözlerine baakarak seni seviyorum demek istermidim bilmiyorum...ve sende benimlemisin sonuna kadar herseye ve herkese ragmen benimlemisin bilmiyorum...ne komik dimiii oysa bu soruların cevabı evet olmalıydı ve ben bunlardan emin olmalıydım...neden askımm benmi cok süpheciyim yoksa senmi bana gereken güveni kazandıramadın...bak ben onuda bilmiyorum.......................

her gece düşlerimde gömdüğüm gözyaşlarımın öfkesisin sen..gecelerine lanetler indirdigim dudaklarıma beddualarımı doladıgım hainimsin...tertemiz duyguların kalleşçe kahpeliğe satılmış olan yüzüsün..her düşündüğümde bogazıma düğümlediğin hayatın karelerinden düşüyorum yaprak yaprak..aldırma gönül şarkılarına sıgınıyorum usulca..sana kusan küfürlerimi doluyorum hayaline..sakın dönme bana..geldiğin yerlere lanet yagdırdıgım günden beri..aşkların acılı katiliyim...